Ten tekst jest hołdem dla Przodków i Linii Uzdrowicieli i Uzdrowicielek, którzy kroczyli Drogą Między Światami, którzy znali cierpienie i byli w stanie wyjść poza nie, aby pomóc członkom swoich społeczności. Niech mój dzisiejszy głos będzie ich głosem, gdy dokonuję tego Szamańskiego Coming-Out, demaskując iluzję kryjącą się za Szamańskim Hashtagiem.

Szamanizm jest najstarszą praktyką uzdrawiania, każda część świata miała swoje własne tradycje uzdrawiania. Szamani pracowali i nadal pracują na przecięciu sztuki i nauki, wykorzystując w swojej pracy szeroką gamę narzędzi. Nie spodziewałem się, że mnie to spotka. A jednak...

Pierwszą inicjację szamańską przeszedłem w wieku 19 lat. Było to poprzedzone latami depresji, bliskim spotkaniem ze śmiercią i chorobą, z której nigdy nie wyzdrowiałem. 

I w tym miejscu, na granicy życia i śmierci, zacząłem mieć sny, bardzo żywe sny o byciu w Puszczy Amazońskiej w otoczeniu rdzennych kobiet, które mnie oczyszczały i inicjowały. 

Od pierwszej chwili wiedziałem, że to nie była zwykła droga, to była

MOJE DZIEDZICTWO. 

Weszłam na ścieżkę uzdrawiania całą sobą: przechodziłem kolejne (bardzo trudne) inicjacje, uczestniczyłem i facylitowałem setki ceremonii, warsztatów, pracowałem terapeutycznie z tysiącami ludzi i cały czas się uczyłem. Podążając ścieżką doświadczenia, popełniałem błędy, podejmowałem decyzje i płaciłem za nie cenę. Nieważne jak wysoka ona była, przyjmowałem ją. Bolało, nawet bardzo. Buntowałem się. Miałem myśli, że nie przetrwam, że nie warto. I wtedy to do mnie wróciło, cichym, ale stanowczym głosem:

wiesz, dlaczego to robisz.

I bez względu na to, jak wielki chaos mnie otaczał, wciąż wracałem do tego miejsca, które wiedziało i które wie. Ta praca to lata poświęceń, ciężkiej pracy i wyborów, które bardzo rzadko są łatwe. Są to wybory, za które płaci się rezygnacją z siebie: życia prywatnego, kariery i pieniędzy. 

Podróżowałem po świecie i wszędzie szukałem nauczycieli, praktyk i mądrości. Studiowałem pracę z energią na wielu poziomach, brałem udział w kursach Vipassany, Jogi i praktykowałem różne ścieżki:
Każda z nich pokazała mi moją kompletność, ale także uświadomiła mi, jak wiele jest jeszcze do odkrycia.
Każdy z moich Nauczycieli (wymieniam ich tutaj) pokazał mi, jak odpowiedzialna jest ta praca - służba, która jest zobowiązaniem na całe życie.
Każdy rok uczył mnie coraz większego szacunku dla Nauk, które zostały mi przekazane.

I chociaż żyję tym od lat: ucząc ludzi, jak odkrywać i pracować ze swoją mocą, nie miałem odwagi ani odwagi, by opisać siebie słowem "szaman". 

Przekonał mnie jeden z moich nauczycieli, który powiedział mi kilka miesięcy temu:
"przestań się rozdrabniać".

OK, Jorge, oto jestem: 

Szaman ze złamanym sercem.

Dziś chcę podzielić się z wami światłem, które przenika przez to złamanie. Czuję, że jest to ważne również dla ciebie, więc proszę, zostań ze mną do końca.

Naprawdę, z całego serca cieszę się, że ludzie zaczynają się budzić.
Ale niektóre praktyki przyprawiają mnie o dreszcze:

• Narko-festiwale, które nazywane są festiwalami świadomości, 
• brak etyki i higieny pracy, 
• brak świadomości uwalniania energii, 
• leczenie raka i traumy za pomocą "światła",
• niekompetentnie prowadzone ceremonie, połączenia energetyczne itp.
  
  Ostatnio widzę tego coraz więcej:
• Osobistości Instagrama, celebryci i celebryci, którzy zaczynają uczyć "duchowości", "energii" i medytacji;
• Zniszczony przez imprezujące i nadużywające alkoholu ekipy, które same siebie określają jako "wysoko uduchowione";
• modele, influencerzy podpisujący się hashtagiem "Szaman", chociaż ich zrozumienie i szacunek dla tematu jest znikomy.
  
  Nie mam komentarza na ten temat, z wyjątkiem dwóch słów:

DUCHOWE OMIJANIE.

Ponieważ to wszystko jest ucieczką, ciągłą ucieczką, ładnie zaprawioną duchowością. Ucieczka przed niską samooceną, przed trudną rzeczywistością, problemami w związkach itp.

Dodam tylko, że takie osoby szkodzą nie tylko sobie czy ludziom, których chcą "uzdrowić" (to temat na inny post). Rykoszetem dostaje też przy okazji środowisko duchowe - staje się "bandą głupków", bo ktoś myśli "za dużo" i postanowił zostać Szamanem na Instagramie.

Jeśli naprawdę czujesz powołanie, słyszysz powołanie, ta praca wzywa cię wtedy

Zacznij od szacunku i pokory. 

Zacznij szanować siebie i innych poprzez praktykę Ahimsy, czyli niekrzywdzenia. I w duchu pokory kontynuuj, dzień po dniu, pogłębianie swojej mądrości poprzez świadome przechodzenie przez ból i spotykanie swojego cienia. W międzyczasie zdobywaj wiedzę i dziel się SWOIM światłem. Nie tym odbitym lub skradzionym od innych. I tak nie da się go podrobić.

Nie twierdzę, że ostatnie słowo należy do mnie i że mam jedyną słuszną prawdę. 

Ale taka jest moja prawda, wynikająca z wieloletniego doświadczenia, w którym musiałem poskładać całkowicie roztrzaskane umysły, serca i dusze w wyniku niewłaściwie prowadzonych procesów. 

Z MIŁOŚCIĄ,

Paula

POLSKI

---

Hasztag Szamanka 

Ten tekst jest hołdem dla Przodków i Linii Uzdrowicieli i Uzdrowicielek, którzy Szli Drogą Między Światami, którzy znali cierpienie i potrafili wyjść poza nie, by pomagać członkom swoich społeczności. Niech mój głos dzisiaj będzie ich głosem, gdy dokonuję tego Szamańskiego Coming-Outu, odsłaniając iluzję, która kryje się za Hasztagiem Szamanka.

Szamanizm jest najstarszą praktyką uzdrawiania, każda część świata miała swoje tradycje Uzdrowicielskie. Szamani działali i działają na pograniczu sztuki i nauki, używając w swojej pracy szerokiego spektrum narzędzi. Nie spodziewałam się, że TO mnie spotka. A jednak...

Przeszłam swoją pierwszą szamańską inicjację, gdy miałam 19 lat. Poprzedziły ją lata depresji, bliskiego spotkania ze śmiercią i choroby, z której miałam już nie wyjść. 

I w tym miejscu, na granicy życia i śmierci, zaczęłam mieć sny, bardzo żywe sny o tym, że jestem w Puszczy Amazońskiej otoczona przez rdzenne kobiety, które oczyszczały mnie i inicjowały. 

Od pierwszej chwili wiedziałem, że to nie jest zwykła droga, to jest

MOJE DZIEDZICTWO. 

Weszłam w ścieżkę uzdrawiania całą sobą: przechodziłam kolejne (bardzo ciężkie) inicjacje, uczestniczyłam i facylitowałam setki ceremonii, warsztatów, pracowałam terapeutycznie z tysiącami ludzi i cały czas się uczyłam. Idąc ścieżką doświadczenia, popełniałam błędy, podejmowałam decyzje i płaciłam za nie cenę. Niezależnie od tego, jak wysoka była, brałam ją na klatę. Bolało, nawet bardzo. Buntowałam się. Miałam myśli, że tego nie przeżyję, że nie warto. I wtedy wracało do mnie, cichym, acz stanowczym głosem:

wiesz, dlaczego to robisz.

I niezależnie od tego, jak ogromny chaos mnie otaczał, wracałam do tego miejsca, które wiedziało i które wie. Ta praca to lata wyrzeczeń, ciężkiej pracy i wyborów, które bardzo rzadko są łatwe. To wybory, które okupione były rezygnacją ze swojego "ja": życia prywatnego, kariery i pieniędzy. 

Podróżowałam po świecie i wszędzie, gdzie byłam, poszukiwałam nauczycieli, praktyk i mądrości. Uczyłam się pracy z energią na wielu płaszczyznach, jeździłam Vipassany, Kursy Jogi i praktykowałam różne ścieżki:
Każda z nich wskazywała mi moją kompletność, lecz także uświadamiała mnie, jak wiele jeszcze jest do odkrycia.
Każdy z Moich Nauczycieli(wymieniam ich tutaj) pokazywał, jaką odpowiedzialnością jest ta praca - to służba, która jest zobowiązaniem na całe życie.
Każdy rok uczył mnie coraz większego szacunku do Nauk, które zostały mi przekazane.

I mimo tego, że żyję tym od lat: uczę ludzi, jak odkrywać i pracować ze swoją mocą, nie miałam odwagi, ani tupetu określić siebie słowem "Szamanka". 

Przekonał mnie do tego jeden z Moich Nauczycieli, który powiedział mi kilka miesięcy temu:
"przestań się rozdrabniać."

OK, Jorge, oto ja: 

Szamanka ze złamanym sercem.

Dzisiaj chcę się z Wami podzielić światłem, które wchodzi przez to złamanie. Czuję, że to ważne również dla Was, więc proszę, zostańcie ze mną do końca.

Naprawdę, z całego serca cieszy mnie to, że ludzie zaczynają się budzić.
Lecz niektóre praktyki przyprawiają mnie o dreszcze:

• Narko-festiwale, które nazywa się festiwalami świadomości, 
• brak etyki i higieny pracy, 
• brak świadomości uwalniania energetycznego, 
• leczenie nowotworów i trauma "światłem",
• nieumiejętnie prowadzone ceremonie, podczepy energetyczne, itp.
  
  Do tego w ostatnim czasie obserwuję coraz więcej:
• Instagramowych osobowości, celebrytów i sław, które zaczynają nauczać "duchowości", "energii" i medytacji;
• Zniszczonych imprezą i alkoholem nadropsowanych ekip, które określają się mianem "wysokowibracyjnych";
• modelk, influencerek podpisujących się hasztagiem "Szamanka", chociaż ich zrozumienie i szacunek do tematu są znikome.
  
  Nie mam do tego żadnego komentarza, poza dwoma słowami:

DUCHOWE OMIJANIE.

Bo to wszystko ucieczka, ciągła ucieczka, ładnie okraszona duchowością. Ucieczka przed niskim poczuciem własnej wartości, przed trudną rzeczywistością, problemami z relacjami, itp.

Dodam tylko, że takie osoby krzywdzą tym nie tylko siebie, czy ludzi, których chcą "uzdrawiać" (to temat na inny post). Duchowe środowisko też przy okazji dostaje rykoszetem - zostając "bandą oszołomów", dlatego, że komuś się wydaje "za bardzo" i postanowił zostać Szamanem na instagramie.

Jeżeli serio czujesz powołanie, słyszysz wezwanie, wzywa Cię ta praca to

zacznij od szacunku i pokory. 

Zacznij szanować siebie i innych przez praktykę Ahimsy, czyli niekrzywdzenia. I w duchu pokory kontynuuj, dzień po dniu, pogłębiaj swoją mądrość, przechodząc świadomie przez ból i spotykając się ze swoim cieniem. W międzyczasie, zdobywaj wiedzę i dziel się SWOIM światłem. Nie tym odbitym lub podkradzionym od innych. I tak nie da się tego podrobić.

Nie twierdzę, że ostatnie słowo należy do mnie i że dysponuję jedyną słuszną prawdą. 

Ale to moja prawda, wynikająca z lat doświadczenia, gdzie musiałam składać do kupy kompletnie rozwalone umysły, serca i dusze przez nieumiejętnie prowadzone procesy. 

Z MIŁOŚCIĄ,

Paula